Mijn visie

Je hoeft niet met kinderen te werken om te weten dat elk kind anders is en te zien dat eenieders ontwikkeling anders verloopt. Ik vind het belangrijk kinderen te stimuleren op de verschillende ontwikkelingsgebieden.
Dit betekent dat ze al snel zullen leren zelf hun luier en luierdoekjes uit hun tas te halen, zelf hun jas en schoenen aan én uit te trekken en zelf hun jas aan de kapstok te hangen. Allemaal eenvoudige handelingen die de zelfredzaamheid en het zelfvertrouwen van het kind vergroten. Door een kind te zien en zichzelf te laten zijn maakt dat het zich vrij kan ontwikkelen. Ook een gevoel van veiligheid en geborgenheid zijn belangrijk.
We spelen spelletjes met zijn allen of even heerlijk met zijn tweetjes. De kinderen leren zich alleen of met anderen te vermaken, zullen leren delen en leren “ruzie maken” en zo conflicten oplossen.  Door samen te praten, boeken (voor) te lezen, samen te zingen ‘werken’ we aan de taal- en rekenontwikkeling.
Bij het tekenen en knutselen vind ik het belangrijk dat de kinderen een echt zelfgemaakt kunstwerk mee naar huis kunnen nemen, zonder ‘bijwerkingen’ van mijn hand. Ik zal de kinderen zeker stimuleren tot meer maar weet ook dat ‘pushen’ echt niet werkt.

Wil je nóg meer weten over mijn opvang, mijn werkwijze en mij als persoon, lees dan mijn (voorlopige) pedagogisch werkplan BijLein.

                                   – You don’t need to push a river –
                                     Steven Pont, ‘Mensenkinderen’